Matapos ang ilang buwang pagtitiis, finally, binigay ko na sa kanila ang resignation letter ko. Labinglimang araw na lang ang natitira sa akin dito sa opisina. Buti naman.
Bakit? It was a choice between having a steady flow of income and keeping my sanity. Ano bang mas importante? Oo kailangan namin ng pera pero mas kailangan ko maging matino.
Dumating na kasi sa point na naniniwala na ako sa kanila. Na incompetent ako. Na wala akong initiative. Na tamad ako. I don't want to let anyone break my spirit.
Hay nako no, I don't deserve to be treated like sh*t. No one deserves to be treated like sh*t.
1 comment:
congrats! i wish i have the same guts to leave the comfort zone like you do, though.
anyway, i loved blogs, kindly change links. mwah!
Post a Comment